Niedotlenienie serca, czyli choroba niedokrwienna serca często spowodowana jest chorobą wieńcową (miażdżyca), objawiającą się bólem w klatce piersiowej.
Choroba ta jest spowodowana niedostatecznym zapotrzebowaniem serca w tlen i substancje odżywcze, co może prowadzić do jego niewydolności.
Niedotlenienie powoduje miażdżyca, która zatyka żyły przez co obieg krwi do serca jest utrudniony a jego następstwem może być zawał oraz martwica mięśnia.
Do zdiagnozowania choroby potrzebny jest dokładny wywiad z pacjentem, który powinien opisać wszystkie odczuwane przez siebie dolegliwości a także szereg badań w tym EKG, badanie cholesterolu, próby wysiłkowe itp.
Do rozwinięcia się niedotlenienia serca przyczynia się w dużej mierze palenie papierosów, zła dieta, nadużywanie alkoholu i oczywiście brak jakiejkolwiek aktywności fizycznej.
Jednak innym przyczynami tej choroby mogą być również wady, zatory i zapalenia tętnic. Choroba może być również spowodowana nadczynnością tarczycy czy niedokrwistością. Osoby chorujące na cukrzycę czy nadciśnienie również są w grupie ryzyka tak jak i ludzie otyli oraz mający podwyższony poziom cholesterolu we krwi.
Choroba wieńcowa zwykle pojawia się u kobiet powyżej 55 roku życia a u mężczyzn już około 45.
1.Objawy niedotlenienia serca.
Symptomy zgłaszane przez pacjentów mogą być różne, jednak najbardziej typowy dla tej choroby jest ból w klatce piersiowej.
Jeśli choroba jest ustabilizowana lokalizacja bólowa dotyka okolic między łopatkowych, ramion a także odczuwalne jest kłucie za mostkiem.
Musimy wiedzieć, że ulgę przyniesie nam wówczas odpoczynek oraz przyjęcie leków rozkurczających naczynia wieńcowe. Ważne jest, aby nie dopuszczać do sytuacji stresujących, które wywołują tego typu objawy bólowe. Jeżeli dochodzi w organizmie do ostrego zespołu wieńcowego, ból nie przejdzie po odpoczynku ani po podaniu leków.
Innymi oznakami choroby niedokrwiennej serca są nudności i zawroty głowy oraz duszności.
2.Jak leczyć niedokrwienie serca?
Osoba ze zdiagnozowaną chorobą powinna przyjmować odpowiednie leki, przepisane przez lekarza kardiologa, zazwyczaj są to beta – blokery, jak również stosować aspirynę (podobnież jedna tabletka aspiryny dziennie, chroni przed zawałem serca).
W przypadku kiedy leki nie są w stanie pomóc, stosowane jest leczenie zabiegowe.
Zabieg polega na poszerzeniu i udrożnieniu tętnic wieńcowych, które są zmienione chorobowo. Innym sposobem jest wszczepienie bajpasów, pomagające w ukrwieniu mięśnia sercowego.
3.Zapobieganie występowania choroby.
Aby zmniejszyć ryzyko zachorowania, należy przede wszystkim zmienić tryb życia, jeśli lubimy tłuste potrawy powinniśmy zamienić je na warzywa i owoce. Osoby palące papierosy pewnie wiedzą, że nikotyna zwęża naczynia krwionośne a tlenek węgla w nich obecny może spowodować rozwinięcie się miażdżycy, dlatego dobrze jest zrezygnować z palenia. Aktywność fizyczna pomaga regulować ciśnienie krwi, zmniejsza stres a co najważniejsze ogranicza rozwój miażdżycy, dlatego osoby zdrowe i zmagające się chorobą powinny ćwiczyć co najmniej trzy razy w tygodniu. Nie zapominajmy również o odpowiedniej ilości snu, która powinna wynosić około 8 godzin.
