Wspomnienia Swietłany Alliłujewej składają się z dwóch części – wywiadu-rzeki tytułowej bohaterki dla rosyjskiej telewizji oraz jej książki „20 listów do przyjaciela”, który sama Alliłujewa nazywa rodzajem swobodnej spowiedzi. Pierwsza część przedstawia zarys życia córki wodza Związku Radzieckiego, porusza polemikę z jej obrazem ukształtowanym w mediach i sowieckiej prasie. Swietłana otwarcie opowiada o swojej rodzinie, relacjach z rodzicami i rodzeństwem. Być może dla sięgającego po tę książkę amatora najważniejszy będzie wątek relacji Swietłany z ojcem, ale po kilkudziesięciu przeczytanych stronach okaże się, że nie tylko ta więź może być obiektem zainteresowania czytelnika. Przedstawia też obraz życia kremlowskich elit ZSRR i pokazuje, że życie w cieniu ojca było dla niej dużym obciążeniem, mimo tego że darzyła go ogromną miłością. Co ważniejsze, Alliłujewa nie próbuje rozliczyć swojego pierworodnego ze straszliwych zbrodni, nie wybiela go ani nie tworzy sztucznego obrazu Stalina-dobroczyńcy. Zdaje sobie sprawę z tego, że jej ojciec był okrutnym dyktatorem, ale przedstawia też ogromny wpływ współpracowników na jego decyzje z zachowaniem obiektywizmu.Oprócz tego w szczery sposób opowiada o swoich emocjach i uczuciach do ojca. Pozycja warta uwagi dla każdego, kto orientuje się w podstawowych wydarzeniach z historii Związku Radzieckiego i jest zainteresowany tym tematem. Godna polecenia ze względu na bogactwo źródłowe i dużą ilość faktów.
