Dwunastnica, to u każdego człowieka, nic innego jak początkowy odcinek jelita cienkiego. Wszelkie schorzenia, które dotykają dwunastnicę, są naprawdę bardzo dokuczliwe i powodują, że naprawdę fatalnie się czujemy. Nierzadko, mogą one rozwinąć się w bardzo poważną chorobę. Choroby dwunastnicy mają poważne konsekwencje dla pracy całego ustroju. Choć dwunastnica liczy sobie jedynie 25 cm długości (czyli ok. 12 cali), spełnia w organizmie ważną rolę. Do jej wnętrza dochodzą przewody, które doprowadzają z trzustki żółć, a z wątroby sok trawienny. Dzięki temu pokarm częściowo strawiony w żołądku podlega dalszej „obróbce”, a substancje odżywcze w nim zawarte mogą bez trudu zostać wchłonięte przez organizm w dalszych częściach jelita cienkiego. Przeczytaj więc, jakie są objawy różnych dolegliwości dwunastnicy, a przede wszystkim dowiedz się, jak szybko i skutecznie się z nimi uporać
Dwunastnica – czym jest i co warto o niej wiedzieć
Dwunastnica wchodzi w skład układu pokarmowego i jest początkową częścią jelita cienkiego. Łączy się z odźwiernikiem żołądka i umożliwia dalszy transport treści pokarmowej. Na jej ścianie znajduje się ujście przewodu żółciowego wspólnego, przez który przekazywany jest sok trzustkowy oraz żółć z wątroby i pęcherzyka żółciowego. Sok trzustkowy i żółć umożliwiają trawienie tłuszczy, białek i węglowodanów zawartych w pokarmie. Gdzie jest dwunastnica? Narząd znajduje się na wysokości pierwszego kręgu lędźwiowego. W dwunastnicy rozpoczyna się proces wchłaniania ważnych dla funkcjonowania organizmu składników odżywczych. Jest ona głównym miejscem wchłaniania jonów żelaza i innych mikroelementów. Błona śluzowa pokrywająca od wewnątrz jej światło stanowi ochronę przed drażniącym działaniem kwasu solnego, dostającego się z żołądka wraz z wymieszanym pokarmem.
Zapalenie dwunastnicy – jak je rozpoznać, jakie są jego objawy i jak je wyleczyć
Jeżeli chodzi o przyczyny, to najczęściej dolegliwości są skutkiem nadkwasoty, stresu oraz zażywania niektórych leków, np. salicylanów, środków przeciwreumatycznych. Powodują one przekrwienie, obrzęk, a nawet niewielkie uszkodzenia błony śluzowej dwunastnicy. Zapalenie dwunastnicy może objawiać się nieprzyjemnymi dolegliwościami gastrycznymi, takimi jak ból brzucha, biegunka czy brak apetytu. Stan zapalny często towarzyszy infekcjom układu trawiennego, które mogą mieć różną przyczynę. Nieleczone zapalenie dwunastnicy prowadzi zwykle do choroby wrzodowej. Rozpoznania dokonuje się na podstawie gastroskopii. Gastroskopia polega na tym, że w znieczuleniu miejscowym gardła albo coraz częściej w krótkiej narkozie wprowadza się do dwunastnicy endoskop. W przypadku leczenia, to zdecydowanie najważniejsza w chorobach dręczących układ pokarmowy jest lekkostrawna dieta, umożliwiającej odbudowę uszkodzonej błony śluzowej. Istotne jest także całkowite zrezygnowanie z papierosów i alkoholu oraz zażywanie leków hamujących wydzielanie soków żołądkowych lub zobojętniających kwas solny.
Wrzody – jakie są ich objawy i jak szybko się ich pozbyć
Wrzód żołądka to mały kraterowaty ubytek (nadżerka) śluzówki żołądka albo dwunastnicy (pierwszy odcinek jelita cienkiego tzw. opuszka). Przyczyną może być zakażenie bakterią Helicobacter pylori, jak również uwarunkowania genetyczne, stres, palenie papierosów i tym podobne. Jeżeli chodzi o objawy, to najczęściej są to ostre bóle w nadbrzuszu pojawiające się ok. 2 godzin po posiłku. Wrzody często dają o sobie znać w nocy. Są to tzw. bóle głodowe. Dolegliwościom mogą towarzyszyć wymioty, mdłości oraz zgaga. Terapia trwa zazwyczaj 6 – 12 tygodni. Należy bezwzględnie zrezygnować z papierosów i alkoholu, i zmienić sposób odżywiania; jadać pięć lekkostrawnych posiłków dziennie i unikać ostrych przypraw. Lekarz przepisuje też leki hamujące wydzielanie soków żołądkowych i antybiotyki. Lekarze bardzo często zalecają preparaty zmniejszające wydzielanie kwasu solnego, a także leki osłaniające śluzówkę żołądka i przyspieszające gojenie się wrzodów. Sami chorzy na wrzody także sięgają po preparaty (tzw. mleczka) neutralizujące kwas solny lub tabletki. Nie powinno się ich jednak nadużywać.
Refluks dwunastniczo – żołądkowy
Refluks dwunastniczo-żołądkowy jest zaburzeniem czynnościowym przewodu pokarmowego. Zasadowa treść dwunastnicy wraz z solami kwasów żółciowych zamiast przemieścić się do jelita cienkiego, cofa się do żołądka. Tam miesza się z kwasami trawiennymi i działa toksycznie na śluzówkę tego narządu.
Objawy: refluks objawia się bólami nadbrzusza, którym towarzyszą wymioty z żółcią.
Przyczyny: prawdopodobnie zaburzenia pracy nerwów dochodzących do dwunastnicy i dróg żółciowych (dlatego refluks występuje często u chorych po usunięciu woreczka żółciowego).
Diagnoza: stawiana jest na podstawie badań radioizotopowych, (tzw. testu Hida). Pacjent zjada posiłek zawierający znacznik izotopowy, zabarwiający treść dwunastnicy, która dzięki temu jest widoczna na wykonywanym później zdjęciu radiologicznym. Można na nim zaobserwować, czy zawartość dwunastnicy cofa się do żołądka. Pomocne bywa też badanie typu bilitec. Jest to pomiar ilości żółci w żołądku w ciągu doby. Wykonuje się go za pomocą sondy (zakładanej przez nos do żołądka w znieczuleniu miejscowym) podłączonej do rejestratora wielkości walkmana. Jeśli żółć cofa się z dwunastnicy, zanotuje on, że jej ilość w żołądku wzrasta.
Terapia: refluks leczy się najczęściej lekami przyspieszającymi perystaltykę przewodu pokarmowego, hamującymi wydzielanie soków żołądkowych oraz zobojętniającymi sole kwasów żółciowych. Stosunkowo rzadko refluks leczy się operacyjnie.
