Neuromobilizacja to terapia manualna układu nerwowego. Oddziaływanie tego zabiegu dotyczy funkcji nerwu unerwiającego wiele tkanek.
Pacjenci, którym wskazana jest tego typu terapia to osoby skarżące się, między innymi na dolegliwości bólowe, ostre stany zapalne, zaburzenia mięśniowe, zaburzenie czucia, zmniejszenie siły mięśniowej, ograniczenie ruchów stawowych, oraz schorzeń takich jak np. dyskopatia czy bolesny bark. Neuromobilizacji poddaje się nerwy obwodowe kończyn, krótkie nerwy, zawartość kanału nerwowego kręgosłupa, nerwy czaszkowe i rdzeniowe, sploty nerwowe oraz nerwy zaopatrujące narządy wewnętrzne. Przed podjęciem zabiegów terapeuta bada funkcje nerwu oraz diagnozuje jego przyczynę zaburzenia, w tym celu wykonuje się badania wykazujące odruchy mięśniowe, czucie powierzchowne i głębokie, a także testy napięciowe i ruchomościowe. Wyniki tych badań są niezbędne by zastosować odpowiednią technikę neuromobilizacji. Sam przebieg terapii jest dość jasny i przede wszystkim polega na napinaniu i rozciąganiu danego nerwu, tak by wprawić w ruch jego wewnętrzne i zewnętrzne struktury. Według opinii pacjentów zabiegi te uważane są za przyjemne i relaksujące oraz przynoszą natychmiastowe efekty, w postaci zmniejszenia się dolegliwości, np. bólu czy napięcia w danym stawie. By efekty lecznicze były podtrzymane należy ściśle przestrzegać zaleceń terapeuty, który powinien zadać pacjentowi pracę domową w postaci automobilizacji.
Celem terapii jest między innymi zmniejszenie napięcia tkanek, poprawy elastyczności oraz ukrwawienia tkanki mięśniowej, optymalizacja przebiegu procesu zapalnego i wspomagania regeneracji tkanki, usprawnienia mechanizmów obronnych i naprawczych, likwidacji zaburzeń przesuwania tkanki nerwowej, odblokowanie układu nerwowego i sprawniejszego przekazywania informacji w organizmie.
Przeciwwskazaniem do wykonywania zabiegów jest niestabilność kręgosłupa, nowotwory układu nerwowego i kręgosłupa, wrodzone anomalie kręgosłupa, ostre stany uszkodzenia układu nerwowego, infekcje i ostre stany zapalne.
